Srpski kralj Milutin se ženi petogodišnjom Simonidom

Jedan brak tokom istorije ostaće upisan u knjizi ljudi i kao takav ostaće zauvek simbol po kome će se prepoznavati srpski kralj Milutin Nemanjić.

Srpski kralj Stefan Uroš II Milutin bio je iz čuvene dinastije Nemanjića i vladao je skoro četrdeset godina. Kralj Milutin je bio jedan od najmoćnijih vladara ondašnje Evrope, kraj XIII i početak XIV ostaće upamćen kao vrlo povoljan za ondašnje Srbe. Njeogv period zlatne vladavine obeležila su teritorijalna proširenja. Kralj Milutin je svoje Srpsko kraljevstvo širio na račun Vitantijske imperije. Tada je uspostavljena nova granica kod Ohrida.

Milutin je osvojio skoro čitavu teritoriju današnje Repblike Makedonije, kao i teritorije severne Albanije. Pored toga od raspalog Bugrarskog carstva uspeo je da trajno osvoji Braničevo i naseli ga Srbima. Zanimljiva je činjenica da je kralj Milutin sklopio pet brakova koji su mu davali granaciju mira za svoje kraljevstvo. Jedan od tih pet brakova je bio brak sa četvorogodišnjom Simonidom, Vizantijskom princezom, ćerkom cara Andronika II Paleologa. Vizantija se tek oporavljala od napada svoje hrišćanske braće sa Zadapa 1204. godine kada su Latini srušili Vizantijsku imperiju osvojivši Carigrad. Trebalo je više od pola veka da se Vizantijci oporave i krenu u ponovno osvajanje Carigrada. Sada oslabljena Vizantija je imala nove neprijatelje, a to su Srbi koji su bili predvođeni kraljem Milutinom koji je širio granice svoga carstva na štetu obnovljene i slabe Vizantije. Car Andronik nije imao finansija da se u tome trenutku obračuna sa Srbima, te predlaže brak kojim će se očuvati mir. Brak bi bio garancija mira između Vizantinaca i Srba, a teritorije koje je Milutin osvojio bile bi mu i predate kao miraz. Car je želeo da uda za Milutina svoju sestru Evdokiju, međutim kada je to Evdokija saznala pobegla je u Trapezunt i zamonašila se. Caru je ostala jedino njegova ćerka koja je tada imala samo četiri godine.

Dete mira

Dogovor je postignut, Simonida će se udati za kralja Milutina, i živeće na dvoru gde će biti odgajana i vaspitavana kao buduća kraljica, sve do svoje dvanaeste godine, kada se po tadašnjem vremenu postajalo punoletnim. Svite su se našle u Solunu, i tada je i izvršeno venčanje. Vizantici su sa ogromnim prezirom gledali na ovaj čin, a sam brak je dobio oštre kritike od Vizantijske, ali i od Srpske crkve. Simonida će zauvek ostati upmaćena kao malo dete koje je bilo iznuđeno zarad mira. Kralj Milutin će narediti da se uradi njena freska u njegovoj najpoznatijoj zadužbini manastiru Gračanici. Simonida je ostala takođe u sećanju Srba kao najlepša vizantijska princeza koja je boravila na srpskom dvoru. Kraljica Simonida je bila nerotkinja, tako da nije imala potomstvo. Po smrti njenog supruga, kralja Mlutina koji je bio od nje znatno stariji, Simonida odlazi u manastir te se monaši. Život je skončala u gradu u kome se i rodila, a to je Carigrad.