Hronična bol, tiha ali razorna bolest na radnom mjestu

Bol u leđima, vratu, zglobu ili neuropatske bolesti, išijas, sindrom nemirnih nogu … U Francuskoj, jedna od tri osobe pati od hroničnog bola. Prema akademskom istraživanju, 15 do 20% odrasle populacije pati od blage do jake hronične boli.

Dugotrajna hronična bol može dovesti do invaliditeta, hendikepa i većih promjena u kvalitetu života ljudi. S obzirom na to da je referentna studija obavljena prije više od decenije, odlučili smo da se pozabavimo tim dijelom kao dio katedre za zdravlje i performanse na dijelu u Apicil-u u poslovnoj školi EM Lion.

Bol je definisan kao „neprijatno senzorno i emocionalno iskustvo, povezano sa stvarnim ili potencijalnim oštećenjima tkiva, ili opisano u smislu takvog oštećenja“. Ona postaje „hronična“ kada traje duže od uobičajenog trajanja zdravstvenog problema. Kaže se da je trajna i ponavljajuća bol hronična u trajanju dužem od tri mjeseca.

U Francuskoj 31,7% stanovništva pati od takvih bolova, ali prevalenca je veća kod žena (35%). Takođe varira u zavisnosti od profesionalnog statusa (20,4% kod menadžera, 29,5% kod radnika) i povećava se sa godinama (do 52% kod ljudi starijih od 75 godina). Prosječan intenzitet bola je 4,5 poena na skali od 10 tačaka. Prevalencija intenzivnog bola iznad ili jednaka 4 iznosi 20%. 6% za ljude između 25 i 64 godine, a kod 15% onih između 65 i 84 godine, bol uzrokuje značajna ograničenja u profesionalnoj ili kućnoj aktivnosti.

Osjećaj nepravde

U studiji koju je sprovela Apicil Chair, „Zdravlje i kolektivni rad na poslu“, 29% od 2.154 ispitanika, koji rade u 22 kompanije različitih veličina i sektora, prijavilo je da pati od hronične boli. To je slično nacionalnoj statistici. Oni koji pate od hroničnog bola manje su angažovani na poslu, imaju lošiji zdravstveni kapital i mogu biti skloniji većem osjećaju nepravednosti. 94% ljudi sa hroničnom boli kaže da je njihov radni učinak promijenjen.

U brojnim značajnim dimenzijama zdravlja i performansi na poslu, osobe koje pate od hroničnog bola pokazuju izrazite razlike. Stoga bi trebalo svrstati ga među glavne prioritete direktora ljudskih resursa, kao i generalno da bude na nivou odbora, jer postoje značajne implikacije na korporativnu društvenu odgovornost (CSR).

Bol se obično ocjenjuje subjektivno, jednostavnim postavljanjem pitanja: „Na skali od 0 do 10, gdje 0 znači „bez bola “, a 10 je „najviše uznemirujuća bol koju možete zamisliti“, kako ocjenjujete svoj bol?“ U studiji prosječna bol iznosi 4,7, a srednja je 5. Bol se često opisuje kao isprekidana (65%), a rjeđe kao trajna (35%). U većini slučajeva (56%), javlja se i danju i noću, ponekad samo tokom dana (42%), a rjeđe, samo noću (2%). 94% zaposlenih koji pate od hroničnog bola kažu da im je otežan rad na poslu; za 30% njih prepreke su opisane kao „značajne“.

Zaposleni sa hroničnom boli imaju lošiji zdravstveni kapital, tako da se smanjuje njihovo fizičko zdravlje, subjektivno blagostanje i mentalno zdravlje. Posljedice na performanse su brojne i značajne.

Ovi zaposleni imaju malo energije i manje su posvećeni poslu. Energija nije dovoljna da podrži organizacione promjene i održava redovno ponašanje u saradnji. Nadalje, osjećaju se kao da ih poslodavci ne tretiraju pošteno i uglavnom dijele negativnu percepciju o njihovom menadžmentu. Takođe kažu da su više izloženi fizičkim i emocionalnim rizicima.

Izbjegavajte stigmatizaciju, nudite podršku

Teško je razlikovati s jedne strane šta je objektivno razlika u tretmanu ili izloženosti stresnim faktorima na poslu, a sa druge strane šta može biti izazvano hroničnom boli kada je reč o pojedinim sredstvima za suočavanje, procijeni stresa i percepciji izobličenja. Naša zapažanja pokazuju da je stres uzrokovan radom ozbiljniji kod zaposlenih sa hroničnom boli.

Što je još uznemirujuće, isti zaposleni prijavljuju da primjećuju više nasilja na poslu.

Uz to, oni imaju manje socijalne podrške i doživljavaju jače tenzije u ravnoteži između posla i života. Svi zajedno, ovi elementi daju jasnu sliku: zaposleni koji pate od hronične boli su ranjiviji i skloniji većim rizicima na poslu.

U pogledu ličnosti i stanja duha, oni koji pate od hroničnog bola su manje samopouzdani i imaju negativniji pogled na stres. Jedine oblasti u kojima nije primjećena značajna razlika bile su fizičke aktivnosti, kvalitet unosa hrane i prevelika povezanost.

Zaposleni sa hroničnom boli takođe izgleda da imaju zdraviji načina života, koji karakteriše niža konzumacija alkohola i manje pušenja. Takođe navode da su bolje informisani o bezbjednosnim standardima na radu, koji mogu imati veze sa pojačanom budnošću.

Rezultati studije su preliminarni i tek treba da budu potvrđeni. Međutim, posmatrani efekti su jasni i brojni. Hronična bol je glavni ulog za zdravlje i rad na poslu. Iako jedna od tri osobe u Francuskoj pati od hroničnog bola, samo 400.000 potražilo je specijalizovano liječenje u medicinskim strukturama sa namjenskim mogućnostima liječenja hronične boli.

Shodno tome, od suštinskog je značaja da se značajno podigne svijest o hroničnoj boli na radnom mjestu i da se proširi spektar multidisciplinarne njege.