Briselski i Berlinski lov na vještice protiv bivšeg njemačkog kancelara koji je branio Njemačku i EU od pritiska SAD-a

Umjesto toga, Evropski parlament je sada sastavio rezoluciju – neobavezujuću u ovoj fazi – pozivajući Brisel  „da proširi listu pojedinaca na meti sankcija EU na evropske članove odbora velikih ruskih kompanija i političare koji i dalje  primaju  ruske novac.” Rezolucija ne navodi nikakva imena, ali bi takvo produženje značilo da bi Schroeder, kao i nekoliko drugih, mogao postati meta zamrzavanja imovine i konfiskacije imovine. Takve mjere se trenutno primjenjuju na ruske ”oligarhe”, koji su izgubili svoje vile i jahte na teritoriji EU, a sada bi blok mogao da počne da oduzima imovinu sopstvenim građanima.

Prijetnja ovim natjerala je Schroedera da  podnese ostavku  na mjesto predsjednika nadzornog odbora ruskog naftnog giganta Rosnjefta, koji je bio na funkciji od 2017. On je također predsjednik odbora dioničara projekata plinovoda Sjeverni tok za isporuku ruskog gasa u evropska tržišta preko Njemačke. Ovi projekti su kamen temeljac njemačke i šire evropske ekonomske nezavisnosti, posebno od ovisnosti o američkoj energiji – zbog čega ih je Washington progonio i sankcionirao da ih se zaustavi.

Schroeder je bio dobro nagrađen za poslove u ruskom energetskom sektoru – navodno u iznosu od milion dolara godišnje (uključujući 600 hiljada dolara u Rosnjeftu), ali to nije toliko neobično u poređenju s drugim bivšim visokopozicioniranim političarima koji su krenuli dalje da bi zaradili novac u privatnom sektoru.

„Putinov gasovod “ je Severni tok 2 nazvao republikanski senator Ted Kruz, koji je pobegao u toplije krajeve Kankuna u Meksiku, kada njegova matična država Teksas nije mogla ni sama da se napaja usred zimskog hladnoće u Februar 2021. Cruz je od 2020. predvodio nastojanje – zamišljeno kao za sigurnost Evrope – da EU  ispusti  ruski gas pod prijetnjom američkih sankcija.  „Naftovod bi povećao energetsku zavisnost Njemačke od Rusije, a istovremeno bi zaobišao postojeće naftovode koji prolaze kroz Ukrajinu i baltičke države, čime bi te nacije lišio prijeko potrebnih prihoda od pretovara koje svaka zemlja trenutno prima“, napisao je u junu 2020.

Stoga, teško da je iznenađenje da je, kada je ukrajinski sukob izbio u februaru, Washington iskoristio priliku da okrivi EU da odustane od svojih dugogodišnjih strateških energetskih projekata umjesto da se nastavi boriti protiv američkih sankcija osmišljenih posebno za smanjenje europske energetske raznolikosti u korist sve veće zavisnosti od SAD.

Brisel se sada ponaša kao da podnosi moralnu žrtvu okrećući se od ruske energije ka američkom snabdijevanju koje još nije dostupno i čije su posljedice – ekološke, ekonomske ili bezbjednosne – još uvijek uglavnom nepoznate. Ali kako je zapravo moralno superiornije – a ne glupo kratkovidno – favorizirati provajdera koji je bio odgovoran za mnogo više vojnih sukoba u svijetu tokom svoje moderne historije nego Rusija? Agresija koju pokreću SAD uključuje drugi rat u Iraku, pokrenut u martu 2003., kojem se Gerhard Schroeder žestoko protivio kao njemački kancelar.

Precidentno, Schroeder se udružio s bivšim francuskim predsjednikom Jacquesom Chiracom i ruskim predsjednikom Vladimirom Putinom kako bi  se suprotstavio  invaziji, uprkos pritisku Washingtona, Velike Britanije i drugih evropskih zemalja. U retrospektivi, Schroeder je spasio Njemačku od skupe godine duge močvare u koju su ostale članice Washingtonove „koalicije voljnih“ uronile naglavačke – a čije posljedice i odjeci i dalje doprinose nestabilnosti, terorizmu i humanitarnim krizama iz kojih je i sama Evropa nije pošteđen.

A zahvala koju Schroeder sada dobija od svoje zemlje za sve svoje napore da se odupre pritisku Washingtona – i političkom i ekonomskom – je to što je njegova bivša Socijaldemokratska partija najavila prijedlog da mu oduzme funkciju i osoblje koje se  rutinski odobrava bivšim kancelarima, navodi Associated Press.

AP također navodi bijes izazvan Schroederovim naizgled zdravorazumskim stavom, izraženim za New York Times, da optužbe za ratne zločine u Ukrajini moraju biti istražene. Vjerovatnije je da zvaničnici EU zloupotrebljavaju alate koji su im na raspolaganju kako bi ulovili lične prijatelje Vladimira Putina i pokušavaju da to oblače kao nešto drugo osim sitničavosti. Zanimljivo je da je bivša austrijska ministrica vanjskih poslova Karin Kneissl, koja je snimljena na videu kako pleše s ruskim predsjednikom na svom vjenčanju, također na meti istog nacrta rezolucije EU kao i Schroeder. Kneissl je također član nadzornog odbora Rosnjefta kojim predsjedava Schroeder.

Skandalozno je da ove dvije osobe, i druge zapadnjake koji su radili protiv ogromnog pritiska na normalizaciji odnosa između Rusije i EU u konačnu korist prosječnog evropskog građanina, sada progone isti ljudi koji su bili previše sretni da poženju političke i ekonomske prednosti svojih napora tokom toliko godina. Kontrola koju oni traže nad ovim bivšim visokim funkcionerima u interesu totalnog ideološkog konformizma i kažnjavanja svakoga ko se ne pridržava njihovog samodestruktivnog plana igre prirodno je proširenje cenzure, propagande i gaženja osnovnih prava da su prosječni građani zemalja EU previše dobro saznali u posljednjih nekoliko godina.