Evropa: teren za ratne igre US-NATO strategije

2020. godine mobilnost ljudi u Evropskoj uniji bila je paralizovana zaključavanjima, uglavnom nakon turističke blokade. Isto se dogodilo i u vazdušnoj mobilnosti: prema studiji Evropskog parlamenta (mart 2021),ona je pretrpjela neto gubitak od 56 milijardi eura i 191.000 direktnih radnih mjesta, plus preko milion u srodnim industrijama. 2021. godine oporavak će biti vrlo problematičan. Samo je jedan sektor znatno povećao mobilnost suprotno trendu: vojni sektor.

Trenutno oko 28.000 vojnika u Evropi prolazi tenkovima i avionima iz jedne zemlje u drugu: angažovani su u Defender-Europe 21, velikoj vježbi američke vojske (ne NATO) u Evropi u kojoj učestvuje 25 evropskih saveznika i partnera. Italija u vježbi učestvuje ne samo sa svojim oružanim snagama već i kao zemlja domaćin. U isto vrijeme, vježba NATO Steadfast Defender uskoro počinje, mobilišući preko 9.000 američkih i evropskih vojnika, uključujući italijanske vojnike. To predstavlja prvo veliko ispitivanje dvije nove NATO komande: Komande združenih snaga sa sjedištem u Norfolku (SAD) i Zajedničke komande za podršku sa sjedištem u Ulmu (Njemačka). „Misija“ komande Norfolk je „zaštita atlantskih ruta između Sjeverne Amerike i Evrope“, koje bi prema NATO bile ugrožene ruskim podmornicama; „misija“ komande u Ulmu je „da obezbjedi mobilnost trupa preko evropskih granica kako bi se omogućilo brzo jačanje Alijanse na istočnom frontu“, što bi ruske snage ugrozile prema NATO.

Za ovu drugu „misiju“ Evropska unija igra važnu ulogu, jer je američka vojska zatražila uspostavljanje „vojnog šengen prostora“. Akcioni plan za vojnu mobilnost, koji je Evropska komisija predstavila 2018. godine, predviđa modifikovanje „infrastrukture (mostova, željeznica i puteva) koja nije pogodna za težinu ili veličinu teških vojnih vozila“. Na primjer, ako most ne može da nosi težinu 70-tonske kolone tenkova, mora se ojačati ili obnoviti. Nakon što su za ovu namjenu izdvojili početnu svotu od oko 2 milijarde eura, iz javnog novca oduzetog od socijalnih troškova, ministri odbrane EU (Lorenzo Guerini za Italiju) odlučili su 8. maja da uključe Sjedinjene Države, Kanadu i Norvešku u Plan vojne mobilnosti EU. Generalni sekretar NATO Stoltenberg, koji je bio prisutan na sastanku, naglasio je da „Saveznici koji nisu članice EU igraju ključnu ulogu u zaštiti i odbrani Evrope“. Na ovaj način, NATO (21 od 27 zemalja EU su članice NATO), nakon što je naložio EU da izvrši i plati restrukturiranje evropske infrastrukture u vojne svrhe, zapravo preuzima upravljanje „vojnim šengen prostorom“.

U evropskom regionu transformisanom u paradni teren, prilagođavanje infrastrukture mobilnosti snaga SAD i NATO testira se u ratnim vježbama, koje uključuju „razmještanje kopnenih i pomorskih snaga iz Sjeverne Amerike u crnomorski region“. Oni služe – prema Stoltenbergovim riječima – da „pokažu da NATO ima sposobnost i volju da zaštiti sve saveznike od bilo kakve prijetnje“. Neku vrstu „prijetnje“ proglasili su i ministri spoljnih poslova G7 (Sjedinjene Države, Kanada, Velika Britanija, Njemačka, Francuska, Italija i Japan), koji su se sastali 5. maja u Londonu. Sedam ministara (Luigi Di Maio za Italiju), izvrćući činjenice, optužili su Rusiju za „neodgovorno i destabilizujuće ponašanje, ilegalnu aneksiju Krima, nagomilavanje vojnih snaga na ukrajinskoj granici, upotrebu hemijskog oružja za trovanje protivnika, zlonamjerne aktivnosti za podrivanje demokratskog sistema drugih zemalja, ugrožavanje međunarodnog poretka zasnovanog na pravilima“. Činjenica da je G7 formulisao ove optužbe istim riječima koje je koristio Pentagon, a ponovio NATO, potvrđuje postojanje iste matrice u strategiji napetosti koja Evropu gura u sve opasniju situaciju.

Autor: Manlio Dinucci