Zašto EU zauzima stranu protiv Kine

Evropski parlament je 20. maja zamrznuo ratifikaciju sveobuhvatnog sporazuma o ulaganju između EU i Kine. Sporazum je potpisala Evropska komisija nakon sedam godina pregovora prošlog decembra. Rezolucija je odobrena velikom većinom: 599 glasova za, 30 protiv i 58 suzdržanih. Formalno je motivisan kao odgovor na kineske sankcije protiv članova Evropskog parlamenta. Peking je sankcije uveo nakon što su njegovi zvaničnici bili podvrgnuti sankcijama zbog optužbe, koju je Kina odbacila, za kršenje ljudskih prava, posebno prava Uighura. Zakonodavci EU tvrdili su da su kineske sankcije nelegalne jer krše međunarodno pravo, a evropske sankcije legalne jer se zasnivaju na odbrani ljudskih prava koju sankcionišu Ujedinjene nacije.

Koji je pravi razlog iza scenarija „odbrane ljudskih prava u Kini“? Strategija, koju je pokrenuo i vodi Washington, za regrutovanje evropskih zemalja u koaliciju protiv Rusije i Kine. Osnovna poluga ove operacije je činjenica da su 21 od 27 zemalja Evropske unije članice NATO pod američkom komandom. U prvom redu protiv Kine, kao i protiv Rusije, nalaze se istočne zemlje. One su istovremeno članice NATO i EU. One su više povezane sa Washingtonom nego sa Briselom, pa povećavaju američki uticaj na spoljnu politiku EU. Politika EU u osnovi prati američku politiku, posebno kroz NATO. Međutim, nisu svi američki saveznici na istom nivou: Njemačka i Francuska pregovaraju za stolom sa Sjedinjenim Državama na osnovu njihove uzajamne pogodnosti, umjesto toga, Italija se pokorava i ćuti na štetu sopstvenih interesa. Generalni sekretar NATO Stoltenberg tako može na kraju sastanka sa francuskim predsjednikom Macronom 21. maja da izjavi: „Podržat ćemo međunarodni poredak zasnovan na pravilima protiv autoritarnog odbijanja iz zemalja poput Rusije i Kine“.

NATO je do sada zasjenio „prijetnju“ Kine usredsređivanjem svoje strategije protiv Rusije, ali sada Kinu postavlja na isti nivo. Ova odluka se donosi prema onome što rade u Washingtonu. Tamo će strategija protiv Kine uskoro postati zakon. Nacrt zakona S.1169 o strateškoj konkurenciji sa Kinom predstavljen je Senatu Sjedinjenih Država 15. aprila, na dvostranačku inicijativu demokrate Menendeza i republikanca Rischa. Motivacija za ovaj zakon ne ostavlja sumnju da se radi o sveopštoj konfrontaciji:

„Narodna Republika Kina (NRK) koristi svoju političku, diplomatsku, ekonomsku, vojnu, tehnološku i ideološku moć kako bi postala strateški, bliski, globalni konkurent Sjedinjenim Državama. Politike koje NRK sve više sprovodi u tim domenima suprotne su interesima i vrijednostima Sjedinjenih Država, njihovih partnera i većine ostatka svijeta“.

Na osnovu toga, Zakon o strateškoj konkurenciji američkog senata uspostavit će političke, ekonomske, tehnološke, medijske, vojne i druge mjere protiv Kine, usmjerene na ciljanje i izolaciju ove zemlje. To je prava objava rata, i to ne figurativno. Admiral Davidson, koji je na čelu američke Indo-pacifičke komande, zatražio je od Kongresa 27 milijardi dolara za izgradnju zavjese raketnih baza i satelitskih sistema oko Kine, uključujući plejadu radara svemirske platforme. U međuvremenu, američki vojni pritisak na Kinu se povećava: raketni lansirni ratni brodovi Sedme flote prelaze u Južnokinesko more, strateški bombarderi američkog vazduhoplovstva raspoređeni su na ostrvu Guam u zapadnom Pacifiku, dok su dronovi američke mornarice Triton prišli Kini prebacivši se sa Guama u Japan.

Slijedeći Sjedinjene Države, NATO takođe proširuje svoju strategiju na istočnu Aziju i Pacifik gdje – Stoltenberg je najavio – „Moramo vojno ojačati zajedno sa bliskim partnerima poput Australije i Japana“. Evropski parlament stoga nije jednostavno preduzeo još jedan korak u „ratu sankcija“ protiv Kine. Parlament EU preduzeo je još jedan korak da Evropu dovede u rat.

Autor: Manlio Dinucci