Primanje hrišćanstva kod Slovena išlo je sporo i površno, a to su uvideli ne samo slovenski kneževi, nego i Vizantijska imperija, koja je shvatila da hrišćanstvo među Slovenima može imati uspeha samo ako bude propovedano na slovenskom jeziku i ako odmah u organizaciju crkve uđu domaći ljudi.
Vizantijska imperija zbog toga smišljeno pristupa organizovanju misionarske delatnosti,kako kod samih Slovena, tako i kod drugih naroda koje je pokrstila i koje je tek trebalo pokrstiti. Misiju su vodili Sveta braća Kirilo i Metodije, i tek sa njihovim dolaskom i pojavom slovenske pismenosti, hrišćanstvo će se među Slovenima brže širiti i uhvatiti dublji koren.
Rođendan slovenske pismenosti
Novi knez ujedinjenih slovenskih zemalja, Rastislav, nastojao je da Veliku Moravsku (teritorija današnje Češke i Slovačke) osamostali, kako politički, tako i verski. Želeo je da se oslobodi franačkih političkih uticaja, kao i njihovog sveštenstva. On je želeo da njegova država i crkva imaju slovenski karakter. Rešenje je pronašao u Vizantijskoj imperiji. Na saboru je odlučeno da će misiju predvoditi Konstantin Filosof i njegov brat Metodije. Veliku ulogu za slanje Svete braće u Moravsku imalo je poznavanje slovenskog jezika. Sveta braća koja su rodom bila iz Soluna, još kao mali dečaci dobro su izučili slovenski jezik Slovena koji su u to vreme živeli u Solunu, ali i u okolini, te su oni kao učenjaci sa iskustvom iz ranijih misija, ali i sa znanjem slovenskog jezika bili izabrani za misiju u Veliku Moravsku. S obzirom da Sloveni nisu imali svoje pismo, Konstantin Filosof sastavlja prvo slovensko pismo koje se zove „Glagoljica”. Sveta braća su uz velike počasti bila primljena u Veliku Moravsku. Njihov zadatak je bio da organizuju slovensko bogosluženje i da obuče tamošnje sveštenike. Konstantin je došao sa određenim prevodima, ali je najveći deo bogoslužbenih knjiga preveden u Moravskoj, psaltir, jevanđelja sa apostolom, kao i bogoslužbene činove, jutrenje, časove, večernje i službe svetih tajni, a potom su poučavali učenike koje im je Rastisalv dodelio. Upravo ovaj period kao i sama godina 863. smatra se rođendanom Slovenske crkve.
U Moravskoj su Konstantin i Metodije ostali tri godine i četiri meseca, do početka 867. Za vrlo kratko vreme Sveta braća su organizovala crkvu i uredili je sa novim slovenskim sveštenstvom. Nakon uspešno obavljene misije, braća su krenula nazad u Carigrad. Usput su se zadržali u Panoniji, kojom je od 861. godine upravljao knez Kocelj. Ljubomorno latinsko sveštenstvo zbog gubitka jurizdikcije, ali i zbog gubitka finasija kreću u obračun sa braćom i njihovim delovanjem.
Kraj misije i jedan sasvim novi početak
Rezultat svega toga bilo je to da Kirilovi i Metodijevi učenici nisu mogli više da ostanu u Moravskoj. Pošto se, naravno, nisu hteli pokoriti Latinima, i čvrsti su ostali u veri, učenike su prodavali u roblje, ubijali i terali sa teritorije Slovena koja je pripadala rimskoj crkvi. Morali su da napuste tu zemlju i krenu na jug, prema carstvu romejskog cara. Najveći deo učenika utočište je našlo u Bugarskoj, koja je potpadala pod sferu Vizantijske crkve. I upravo iz te sfere započeće novu misiju pokrštavanja i opismenjavanja Slovena, što zapravo predstavlja jedan nov početak. Učenici koji su nastavili misiju, uputili su se i u druge Slovenske zemlje, ne samo po Balkanu, nego su stigli čak do Kijevske Rusije. Ključna stvar koja je igrala glavnu ulogu u hristijanizaciji Slovena bila je upravo njihovo opismenjavanje.